Dawna literatura chińska

Generał poetą

Cao Cao to jedna z najlepiej znanych postaci w historii Chin i to nie tylko w kontekście literackim, ale także politycznym, historycznym i wojskowym.

Cao Cao był jednym z generałów wojsk cesarskich, które stłumiły rebelię chłopską, znaną jako Powstanie Żółtych Turbanów. Po udanej pacyfikacji ruchu powstańczego Cao Cao sięgnął po władzę w jednym z trzech królestw, powstałych na gruzach imperium Hanów, choć oficjalnie był tylko generałem w armii hańskiej. Dynastia Han została formalnie pozbawiona tronu dopiero przez jego syna ― Cao Piego ― który ogłosił się cesarzem dynastii Wei, tuż po tym jak jego ojca uśmierciła choroba.

Cao Cao, oprócz tego że był skutecznym generałem, był też jednym z najwybitniejszych poetów okresu Jian’an i to wcale nie przez wzgląd na swoją pozycję społeczną.

Na pośmiertną sławę Cao Caoa oraz na prestiż czy wręcz uwielbienie, jakim do dziś cieszy się jego osoba w Chinach, przemożny wpływ miała także czternastowieczna powieść historyczna pt. Opowieści o Trzech Królestwach (San Guo Yanyi), w której przypadła mu jedna z głównych ról.

Jako generał i strateg nie omieszkał też napisać komentarzy i przedmowy do Sztuki wojny wg Sun Tzu’ego. [...]

Podróż do Groty Istot Boskich

Chociaż literatura okresu dynastii Tang kojarzy się dzisiaj przede wszystkim z poezją, która w tym okresie doczekała się najwybitniejszych twórców oraz dzieł, to nie należy zapominać, że był to również okres rozkwitu prozy fabularnej. Powstawały wówczas bowiem nowele i opowiadania, które nie tylko liczebnie górowały nad podobną twórczością okresów poprzednich, ale również pod względem złożoności i różnorodności nie miały sobie do tej pory równych.

Jednym z takich właśnie opowiadań jest utwór pt. Podróż do Groty Istot Boskich (You xian ku) ― nowela w której pod bardzo eufemistycznym tytułem skrywa się opowieść o wizycie urzędnika w domu prostytutek.

Słowo xian (仙) ― które można tłumaczyć: nieśmiertelny, niebianin, boska postać ― oznacza w języku chińskim nie tylko osobę, która (za sprawą zazwyczaj taoistycznej alchemii) osiągnęła boski stan nieśmiertelności, ale jest również jednym z określeń na urodziwą kobietę. Użycie takiego słowa w odniesieniu do kobiety sugeruje, że jest ona nadwyraz piękna czy też ze wszechmiar wspaniała, podobnie jak w języku polskim funkcję taką pełnią słowa ‘boska’, ‘bajeczna’ czy ‘nieziemska.’ [...]